Genieti naast Tahiti

Allereerst, iedereen een gelukkig nieuwjaar toegewenst!

Na de laatste drukbezette dagen in Nieuw Zeeland, waar we naar het geothermische veld te Rotorua zijn geweest en een prive heet waterbad uitgeschept hadden op het Hot Water Beach, zitten we nu dan alweer bijna 2 week op Moorea. Op 20 december ging ons vliegtuig die kant op en op 19 december kwamen we aan op Tahiti! Wij hebben in het jaar 2009 dus maarliefst 366 dagen mogen beleven en het maximale uit een jaar gehaald!

Vlak voor ons vertrek lazen we over het regenseizoen in Frans Polynesie en hebben we besloten een nieuwe, waterdichte, tent te kopen. Gelukkig is het regenseizoen behoorlijk in het water gevallen en komen we er vanaf met zo nu en dan een buitje. We staan onder een palmboom en overal waar we kijken zijn mooie bloemetjes te zien. De kerstdagen hebben we doorgebracht met een groep gezellige mensen die van overal over de wereld kwamen. Er zijn hier vreselijk veel Fransen op de camping die geen Engels kunnen of willen spreken, en wij konden ons iets herinneren dat fijne kerst in het Frans; Bon Noel is. Maargoed, om dat makkelijker te kunnen onthouden hebben we er maar Bonduelle (van de boontjes) van gemaakt, niemand die het verschil kon horen.
Ook hadden we regelmatig een filmavond, waarbij we dan met zo'n 5 tot 10 man achter onze mini-laptop een bioscoop gecreeerd hadden. De jaarwisseling was iets minder spectaculair, maar we kunnen in ieder geval wel zeggen dat we dit jaar meegedaan hebben aan de nieuwjaarsduik, en die was behoorlijk aangenaam met water van zo'n 30 graden Celcius! Ook hebben we lol gehad met wat lokale mensen, zo ging een mevrouw naar het toilet en Jasper wenste haar smakelijk eten toe. Ze zei namelijk; I'm going to the restroom (Jasper verstond Restaurant), waar,op hij natuurlijk antwoordde; bon apetit! Haha! En wij vroegen welke dag het was; zei zeiden dinsdag, want morgen is het vrijdag!? Erg logisch, ze waren in de war met Tuesday en Thursday, haha!

Verder hebben we hier een drukke dagebesteding, met iedere dag weer een andere activiteit. Zo was gisteren onze missie; geld ophalen bij de bank, eergisteren; het zakmes schoonmaken en opnieuw invetten; de dag daarvoor hebben we Jasper's rugzak gemaakt en zo hebben dus iedere dag weer een vol schema met aan het eind van de middag; luieren in de hangmat.
De campingbazin observeren is trouwens ook een dagbesteding waard. Ze is iedere dag zo chagerijnig, dat haar mondhoeken van nature al naar beneden hangen. Ze neemt iedere dag de auto naar het werk, wat inhoudt; 10 meter rijden naar het kantoor verderop het terrein. Ze zal we iets aan haar benen hebben ofoziets. De hond die aangelijnd voor hun huis zit, trekt ze met een grashark naar een andere plek, omdat ze te lui is de riem even van de grond te tillen, arm beest... Wel neemt ze elke dag opnieuw de moeite een verse bloem te plukken en die in haar haren te steken, wat haar toch nog enigzins opfleurt.

Ook hebben we beide 3 duiken gemaakt hier en dat was uitermate bijzonder! We hebben namelijk gedoken met HAAIEN! Sommige van 1,5 meter lang, andere waren 3 meter! Een keer was er zelfs een schildpad aanwezig en kregen we we een schoonheidsbehandeling van vissen die normaal aan de haaien hangen.

Iedere ochtend rond een uurtje of half 8 wordt Rosanne de tent uitgebrand, waarna ze Jasper ook letterlijk de tent uit lokt en zitten we onze laaste slaap uit op de stoeltjes voor ons tentje met een uitzicht op de prachtig-blauwe zee. Moorea is een lagoon, wat inhoudt dat een natuurlijk rif, ver uit de kust, de grote golven tegenhoudt, waardoor wij dus een groot en rustig stuk hebben waar we kunnen zwemmen en snorkelen. De Franse invloeden zijn goed terug te zien op dit eiland, zo halen we iedere ochtend een vers stokbrood bij de supermarkt en smeren we sinds lange tijd weer Nutella op onze banquette!

Een paar dagen terug zijn we naar een iniemini-eilandje verderop gezwommen om met pijlstaartroggen te knuffelen. Die beesten worden regelmatig gevoerd en zijn dus zo mak als lammetjes. Ze kwamen over onze voeten heenzwemmen en we konden de rubberachtige slijmerige beesten zelfs aaien! Wederom een bijzondere ervaring.

Over 2 nachtjes vertrekken we naar Paaseiland, hier blijven we 4 dagen en dan op 8 januari naar Chili!
We zien erg uit naar Zuid-Amerika, hier op Moorea zijn we meerdere mensen tegengekomen die de wereldreis andersom doen, en ieder die we spreken is super enthousiast.

Tot horens en sterkte in de sneeuw en kou!

Aloha, Jasper en Rosanne

4803 km van de Zuidpool

Wat gaat de tijd toch snel, wij zijn alweer bezig ons voor te bereiden op de veerboottocht, terug naar het Noordereieland. We zijn op het meest zuidelijke puntje van Nieuw Zeeland geweest en op onze weg terug naar boven hebben we genoten van de prachtige natuur en zijn we zelfs voor het eerst naar een wijnplantage geweest om heerlijke wijnen te proeven!

Maargoed om weer bij het begin te beginnen; vorige keer zaten we nog maar op de westkust van het eiland, waar we naar Milford Sound afgereisd zijn om de Fjorden daar te bewonderen. De bergen staken inderdaad spits uit het water omhoog en we zijn door bloemenvelden gelopen zoals we die nog nooit gezien of geroken hadden. De Sandflies waren wel weer aanwezig, maar nadat wij gelezen hadden dat die beestjes niet al te snel kunnen vliegen en niet tegen de wind in kunnen, hebben we onze autoradio aangeslingerd op volume 35, daarna hebben we ze niet weer gezien! Weggeblazen door de harde bas van onze top 40 muziek!

Na alle gein was het tijd om het zuidelijkste puntje van Nieuw Zeeland te kunnen afvinken. Jasper was blij te zien dat hij nog maar 4803 km verwijderd was van de Zuidpool, maar helaas konden we de ijsbergen nog niet zien. Wel hebben we weer veel zeeleeuwen en zelfs een pinguin gezien! Er liep op een gegeven moment zelfs een zeeleeuw voor onze kampeerplek langs! De Albatros kolonie hebben we niet gezien omdat daar weer de benodigde flappen voor neergelgd moesten worden.

Fijn om weer even bij de zee te zijn geweest, maar daarna werd het weer tijd het binnenland in te trekken voor de besneeuwde bergtoppen en gletsjers rondom Mount Cook. We hebben daar stralend weer gehad en mochten onzelf gelukkig prijzen met een helder zicht op de grillige toppen van de hoogste berg in Nieuw Zeeland. Ook hier hebben we onze work-out weer gehad, met een mooie wandeling naar een ijskoud meer aan de voet van Mt. Cook. Toen we wegreden bij de berg kwamen we langs twee meren, die zo ontzettend blauw waren, dat het gewoon hypnotiserend werkte. De mooiste foto's hebben we hier proberen te schieten, maar het effect was helaas niet vast te leggen. Onbeschrijvelijk mooi, toen het windstil was, leek het meer wel een spiegel, zoiets groots en bijzonders hadden we al een tijdje niet meer gezien.

Daarna nog wat leuke en gezellige plaatsjes bezocht en al toeristische routes volgend op naar het noorden gereden. Bij Kaikoura hebben we nog dolfijnen gespot vlak langs de kust, dus onze lol kon niet op! Toen we een wijntje gingen halen in de supermarkt werd Rosanne nog vriendelijk verzocht haar ID te tonen, de leeftijdsgrens was namelijk 18 jaar en ouder.... Eeehhh, bedankt dan maar?!

We zijn we er inmiddels na 4 maanden kamperen en koken op een eenpits spiritusbrander wel enigzins zat van. Blij dat we 2 week op ons gat kunnen zitten in Moorea en gewoon weer in een keuken kunnen koken, waar de wind niet met je vlam speelt en er niet telkens vanalles in het eten of drinken waait. Even geen tonijn uit blik of pasta/rijst uit een mixverpakking. Geen uur bezig zijn als je gewoon aardappels, vlees en verste groente wil eten. Gewoon weer in de tent slapen in plaats van in de auto en genieten van een heerlijke temperatuur. Maargoed, we hebben ervan genoten en zullen met respect terugkijken op ons Oceanie avontuur.
De laatste dagen is het hier gelukkig ook wat warmer en kunnen we 's avonds wat langer buiten zitten i.p.v. in de auto de zoveelste film voor de 100e keer kijken, haha, en dan de volgende dag de startkabels er weer bij omdat we de accu leeg hebben... Tijd voor weer een nieuw avontuur dus. Vanuit het noordereiland straks nog wat dingetjes regelen, naar het hot-water-beach en verder niet al te veel gedoe.

Jullie horen weer van ons vanaf Moorea, als we daar internet hebben, en anders tot in Zuid-Amerika!

Iedereen hele fijne feestdagen toegewenst en een spetterende jaarwisseling!

Liefs Jasper en Rosanne

Vier seizoenen op een dag

Jaja, daar zijn we weer, dit keer rapporteren we vanuit het zuidereiland! En wat hebben we in de afgelopen 10 dagen alweer veel gedaan! Vanuit Picton waar de veerboot aankomt zijn we naar Nelson gereden, dit is het plaatsje met de meeste zonuren van Nieuw Zeeland. Abel Tasman National Park ligt daar vlakbij en van meerdere mensen hebben we gehoord dat dit park prachtig moet zijn. Wij dus vol goede moed een kayaktour geboekt in de hoop zeehonden onder ons door te zien zwemmen en misschien wel orka's te spotten. Maar helaas, we hadden wat pech met het weer waardoor de zee ruig was en de zeehonden mooi met hun dikke pens op de rotsen bleven plakken. Wel was het een heel avontuur de kayak recht te houden en hebben we al met al een leuke dag gehad in een mooi natuurgebied. We werden met de watertaxi terug gebracht naar de bewoonde wereld. Natuurlijk zat er weer een chinees bij ons in de boot die het niet kon laten om aan het gele koordje van zijn reddingsvest te trekken, waardoor dat hele ding opblies en hij het vervolgens als souvenir mee naar huis kon nemen... Met een tractor werd de taxi uit het water getrokken en reden we nog een stukje over de weg in onze boot! Vreemd, had je bij moeten zijn, haha.

Na ons kayak avontuur werd het tijd de westkust te verkennen. We hebben hier meerdere wandelingen gemaakt, waaronder een 3 uur durende trip door het regenwoud, op naar een strand wat we helemaal voor ons alleen hadden! Hier hebben we ons behoorlijk uitgeleefd met handstanden, rotsklimmen, een dikke vette band het water in proberen te krijgen en natuurlijk genieten van het heerlijke weer. Alleen jammer dat er zoveel 'sandflies' zijn hier in de omgeving die je met z'n duizenden massaal aanvallen. Die beestjes bijten je en na een dag of wat begint het enorm te jeuken. Jasper heeft zelfs drie dagen met opgezette Mickey Mouse handen rondgelopen... Maargoed we hebben in de supermarkt anti-sandflies spul gevonden en dit helpt behoorlijk! Ze zweven nog wel rond je, maar tot nu toe nog geen nieuwe beten.

We hebben een mooie bergpas gereden naar Arthur's Pass, waar we een beste berg beklommen hebben. Deze 6 uur durende tocht was een behoorlijke uitdaging, maar zeker de moeite waard. We hebben in de sneeuw gestaan, zijn over bergkammen heen geklommen met aan beide zijden afgronden en als je je dan goed vasthield aan een steen bleek die soms gewoon los te zitten... Eigenlijk werkt het net als lego, gewoon terugdrukken in de de hoop dat'ie dan weer vast zit... Spannend, maar als je dan op de top bent is dat zeker een kick! Ook hadden ze hier nieuwschierige bergpapegaaien, Kea's, die met al je spullen aan de haal gingen. Zo heeft een Kea bij gebrek aan kauwgom Rosanne's slippers aangevallen... Vreemde smaak heeft het beestje wel...

Na het ene avontuur vielen we zo in het andere avontuur. We gingen onze weg verder naar Gletsjers! Er zijn twee bekende gletsjers, namelijk Franz Josef en Fox Glacier. Sinds Bali praten wij in 'karma' en het kwam erop neer dat Franz Josef veel te touristisch was en er in Fox Glacier een betere karma hing. Hier hebben we dan ook een Glacierwalk geboekt en we hadden enorme mazzel met ons kleine groepje van 6 personen. (Normaal zit je in groepen van 15-20 personen). Het weer leek niet geweldig en door de laag hangende bewolking waren we bang geen hol te zien. Maar Nieuw Zeeland zou NZ niet zijn als het weer ieder moment van de dag om kan slaan... En ja hoor, nadat we onze ijshaken onder de schoenen gebonden hadden en de prikstokken in de aanslag hadden, scheen de zon al. Het heeft de hele dag gewisseld en binnen een uur hebben we dichte bewolking, regen en stralend mooi weer gehad en hebben we letterlijk en figuurlijk een hol gezien! In het 140 miljoen jaar oude ijs, wat een meter per 24 uur groeit en smelt hebben we mooie ijswanden en een ijshol/ grot gezien die niemand anders dan onze Jasper ontdekt heeft! De gids liep er zo voorbij, maar caveman Jasper zijn nieuwschierigheid heeft goed gedaan!
Heel bijzonder om op zo'n enorm plakaat ijs te staan wat al eeuwen lang daar ligt. We liepen zo vanaf de koelkastkoude gletsjer een regenwoud in met tropisch klimaat. Wow!

Gisteren waren we bij een prachtig Lake Wanaka, hier hebben we Jassie's baard eraf gehaald! Nadat Rose gisteren op de mistige berg een kus gaf aan Jasper, heeft ze besloten dat het condenserende 'beest' op Jassie's gezicht eraf moest... Bah... Met het eten bleven de kruimels er ook al in hangen, dus het was de hoogste tijd. Jasper werd uit zijn leiden verlost en de 'mountain grandpa' is weer terugveranderd in een knappe prins!

Momenteel zijn we in Queenstown en maken we ons klaar voor Fjordland!

Ik heb vernomen dat het praten in dichtvorm alweer is begonnen,
Bij ons begint 1 december de zomer, wij gaan dus lekker zonnen!
Wij wensen iedereen bij deze een fijn Sinterklaasfeest toe,
Jullie horen van ons, adieu, bye bye, hasta la vista, toedeledoe!

Jasper en Rosanne

Dat was dan het Noordereiland

Jeetje, wat een reacties op de foto's van Jaspers baard zeg! Hij groeit nog steeds hard en helaas, ondanks onze witte kerst, hebben we op Tahiti geen kerstman, want over 4 weekjes gaat de baard er weer af!
De afgelopen weken hebben we niet stilgezeten, we zijn namelijk onder een sterrenhemel van gloeiwormen doorgedreven, hebben de Tongariro Alpine Crossing bewandeld, zijn bij de berg uit The Last Samurai geweest, hebben wormen gevoederd op een biologische camping en zagen langs de zuidkust van het noordereiland zeehonden!

Even kort over bovenstaande belevenissen. De Tongariro Alpine Crossing is een wandeling van 19,4 km waarbij je langs 'Mt. Doom' uit Lord of the Rings komt en nog een andere vulkaan. Het landschap was hier prachtig, helderblauwe kratermeren, rode as van de vulkaan, sneeuw en zelfs nog een tropisch regenwoud! Wij zouden die ochtend opgepikt worden op de parkeerplaats 20 minuten rijden vanaf onze camping. Toen we om 5 uur 's ochtends de auto wilden starten, deed hij het niet!!! Ongelooflijk, wil je een prachtige wandeling gaan doen op een stralend mooie dag, heeft je auto het begeven! We hadden enorme mazzel dat er nog 2 anderen op de camping waren die de wandeling ook gingen doen, want we konden op die manier met hun meerijden.... Achteraf bleek de auto niet te starten door een combinatie van koud weer en een lage accu....
Na de wandeling konden we onze zere voeten ontlasten in de Hot Pools op de camping! Dit was een mineraalbad die door vulkanische warmte verhit werd. Dit 40 graden bad stonk gelukkig niet, maar er zat wel een iewat vreemd kleurtje aan door het hoge ijzergehalte. Ook was er een heerlijk warm bubbelbad waar we zeker wat uurtjes doorgebracht hebben.

Die berg uit The Last Samurai, Mt. Egmond, was voor ons wat minder spectaculair, doordat een wolkendek besloten had daar lekker een paar dagen boven te gaan hangen, waardoor wij niet veel van de berg gezien hebben, helaas. De weg naar deze berg toe heette 'The forgotten land Highway', dit was een prachtige route door een bijzonder landschap. Bij Mt. Egmond hebben we op een Bio Camping gestaan, waar ze een windmolen hadden die 450 Watt produceerde, een wormenboerderij (leuke naam voor een composthoop zeg maar), een waterrad die ook en of ander produceerde en nog wat biologische etenswaren. Oh ja, en het 'toilet' moesten we 'doorspoelen' met zaagsel, hihihi! Wij hadden onze tent naast een weiland met 2 geiten geparkeerd. Ik heb de beesten 's avonds nog vriendelijk verzocht hun hoefjes buiten te laten staan, maar nee hoor, 's nachts waren ze doodleuk tapdansend door hun binnenverblijf aan het paraderen, heerlijk geslapen dus....

De afgelopen dagen heeft het behoorlijk gewaaid en sliepen we dus regelmatig in de auto i.p.v. tent, een ballonvaart hadden we namelijk niet zoveel zin in. We zijn richting de kust gereden, waar we een kolonie zeehonden aantroffen. Eerst zaten we 10 minuten een beetje suf voor ons uit te staren, tot Rosanne opmerktte dat de stenen bewogen! Die beesten vallen nauwelijks op, maar we hebben er naderhand behoorlijk wat kunnen spotten, heel gaaf!
Ook zijn we daar naar een vuurtoren geklommen, daar was de wind zo hard, dat we er gewoon tegenin konden hangen, LOL!!

Overal op de kaart staan symbooltjes van The Lord of the Rings, zo hebben we al heel wat movie-sets gezien, niet terug te herkennen, maar wel leuk om geweest te zijn. Op dit moment zijn we in Wellington, vanuit hier gaan we de veerboot naar het zuidereiland pakken.
Tot horens op het Zuidereiland!

Xx Jasper en Rosanne

In droomvlucht door de eierlucht

Na bijna onze vlucht gemist te hebben, door enigzins getreuzel op de camping en vertraging van de treinen, zijn we dan toch op het nippertje in dit sprookjesachtige land aangekomen. Inmiddels hebben we er alweer een week opzitten en zijn we het noorderlijkste gedeelte van Nieuw Zeeland doorgereisd met onze brakke Nissan Wingroad. Op onze route hebben we prachtige kustlijnen, een 90 mile beach, veel koeien en schapen, super grote bomen en dichtbegroeide bossen gezien. Alleen de kaboutertjes missen nog (over een maandje hebben we een eigen kaboutertje, Jassie's baard is dan wel lang genoeg waarschijnlijk, rood mutsje breien en klaar is kees, haha). We zijn ook op het bovenste puntje van dit land geweest, waar de Maori (de Indianen van NZ) geloven dat de doden daar via een trap de geestenwereld binnengaan. Wel mooi om te zien dat volgens de legende die trap zich bevindt onder een boompje die zich daar op de rotsen onder bizarre weersomstandigeheden staande houdt. Ook kan je in de zee grote waterkolken zien, dit komt doordat de Tasman Sea en de South Pacific Ocean daar samenkomen.

Die grote bomen waar ik het net over had zijn echt immens en wij hebben er een tijd bij staan kijken in de hoop dat hij wakker zou worden (net als die bomen in Lord of the Rings), maar dit gebeurde natuurlijk niet. We hebben de grootste Kauri boom op NZ mogen bewonderen en zo'n unit hebben we nog nooit gezien, prachtig!

We zouden naar de Healing Hot Springs gaan, dit zijn kleine natuurbadjes, die opgewarmd worden door vulkaniteit. Ze bubbelen zelfs! Alleen jammer dat de geur niet te harden was daar, een soort van rotte eierlucht, dit komt door de zwavel. Aangezien ze alleen koude douches hadden voor na het badderen, hebben we besloten deze verassing/ vergassing te bewaren voor een andere keer.

In het Auckland Museum hebben we een 'vulkaanuitbarsting' mee mogen maken! Dit was heel gaaf! We zaten gewoon in een woonkamer met een groot raam (een televisiescherm die uitkeek op de zee). Op de t.v. was een nieuwsbericht te zien over rare wolken die in de haven zichbaar waren. Deze werden ook op het 'raam' zichtbaar. De kamer begon te trillen, de stroom viel zo nu en dan uit en we hoorden gerommel in de verte. Ineens kregen we een dikke schok en zagen we een vulkaan uit de zee omhoog komen. De rook/ zwavelwolk met as kwam in grote snelheid op ons raam af en toen kwam de grote genadeklap, trilde de hele kamer en hoorden we het glas breken. Donker..... Dat was het. Heel tof dat ze dat nagebootst hebben daar. De rest van het museum was lekker ruim opgezet en voor het eerst vonden we het leuk om in een museum te zijn.

Verder geen bijzonderheden, 's avonds kruipen wij al vroeg onder de wol, want het is hier erg koud 's nachts. Rose oefent dan nog haar Spaanse lessen (voor straks in Zuid Amerika) en we kijken regelmatig een fimpje. Morgen gaan we naar de gloeiwormgrot in Waitomo.

Groeten vanuit het sprookjesbos, oogjes dicht, snaveltjes toe!

Liefs Jasper en Rosanne

Jasper en de Ruftchinees

Na een halve week op de camping vlakbij Kiama aan de kust zijn we inmiddels terug in Sydney.
Voordat we in Kiama aankwamen zijn we in Canberra (The Capital City) geweest. Hier bevindt zich het parliament house. Eerlijk gezegd vonden wij het niet zo indrukwekkend en na een slapeloze nacht in de storm gekampeerd te hebben op het exhibition terrein van Canberra, hebben we besloten direct naar de kust door te rijden om nog wat zonnestraaltjes te verzamelen.

De eeste nacht in Kiama stonden we op een Rest Area, waar we twee mensen uit Friesland ontmoet hebben. Dit waren zulke lieve mensen, ze maakten kopjes thee en koffie voor ons en we mochten 's avonds gezellig bij hun in de Campervan zitten om reisverhalen te delen. Toen wij de volgende ochtend de boel opgepakt hadden, stond de koffie alweer klaar met zelfs een heerlijk stuk koek erbij! Wat een verwennerij! Ook waren hier prachtig mooie miniatuur vogeltjes, een soort van bruin-zwartige pingpongballetjes met een lange rechtomhoogstaande staart en felblauwe vlekken op hun schedel. Och, soms zijn het de kleine dingetjes die je gelukkig maken!
De 4 nachten erna hebben we in Killalea State Park gekampeerd, vlakbij de zee. Hier was het prachtig en we hebben weer heel wat walvissen en dolfijnen gespot in de verten van de zee.
Ook hebben we van een andere backpacker leren breien, zie je het al voor je, Jut en Jul met breinaalden maat 12 mm breien voor Nieuw-Zeeland... Maar we vinden het hartstikke leuk en Rosanne heeft al een complete sjaal in elkaar geflanst! Jasper is er na zo'n 20 rijen mee opgehouden, omdat hij er flauw van was. Gelukkig heeft die arme jongen zijn baard nog straks in Nieuw-Zeeland, hopelijk geeft die wat warmte... We hadden namelijk een weddenschap en Rosanne heeft die gewonnen, dus nu moet Jassie tot Tahiti als Baardmans door het leven!

18 oktober was het zover, we zaten op de helft van onze wereldreis! Wat vliegt de tijd! Wij hadden een pak met 4 liter wijn gekocht en hebben elkaar die avond de wildste reisverhalen verteld. De een moest dat luisteren naar de ander en net doen of die het verhaal nog nooit gehoord had, haha! Zo zijn we de avond dus doorgekomen, helaas hadden we de volgende dag breinaalden in ons hoofd.... De kater kwam na lange tijd weer eens op bezoek....
Op weg naar Sydney hebben we ook nog een en ander beleefd, zo zijn we over de 'sea cliff bridge' gereden, dit is een stuk snelweg die gedeeltelijk loskomt van de rotsen, dus dan rijdt je over de zee! Dat was wel eventjes leuk om mee te maken. Verder gingen we ergens pauzeren om paragliders hun hobby te zien beoefenen. Jasper ging na enige twijfel naast een chinees op een bankje zitten. Toen Rose aan kwam lopen hoorde hij een behoorlijke ruft. Eerst keek hij Rosanne wat vreemd aan, maar toen begon die Chinees een hele melodie te toeteren! Je had Jassie's hoofd moeten zien! Rosanne kon niet anders dan keihard lachen en Jasper keek die Chinees vol afgunst aan en verplaatste zichzelf naar het naastliggende bankje. Ook weer niet te geloven dat dit net Jasper moet overkomen en wederom iets ranzigs mee moet maken met een Chinees.

Nu zitten we op de camping in Sydney en regent het weer... We hebben, ja echt het is niet te geloven, de meeste regen in 24 uur meegemaakt sinds 1960! Het heeft de hele nacht non-stop geregend en we hoorden dat andere mensen de tent zelfs hebben moeten leegscheppen!! Gelukkig hebben wij het redelijk droog kunnen houden, ondanks de 140 mm regen die gevallen is. Na de ergste zandstorm sinds 70 jaar en de meeste regenval sinds 50 jaar, hopen we in Nieuw Zeeland het warmste voorjaar sinds 19.. mee te maken! Dat zou wel fijn zijn, aangezien we in Australie niet het meest mooie weer hebben gehad.
Op deze camping hebben ze een computer/ televisie ruimte, met een joekel van een beeldscherm! Nu hebben we uitgevonden dat we onze laptop op het scherm aan kunnen sluiten en dus films kunnen kijken! Heel gezellig, want iedere keer zitten er weer andere leuke mensen mee te kijken.
Oh ja, er stond een man naast ons op de camping, blijkt dat achteraf Randall Clyde (ofzoeits) te zijn, een bekende Rugby speler hier in Australie. Je moet het maar net weten!

De blooper van de week is toch wel dat we er vol van overtuigd waren dat we zaterdag zouden vliegen naar NZ. Wij hadden al helemaal gepland dat we vrijdag de tas in zouden pakken en dan zaterdagochtend vroeg konden vertrekken. Nou kregen we een mail van Jeanette met ' zondag is het zover!' Dus toen begon de twijfel toe te slaan en hebben we de datum eens even gecheckt... En ja hoor, ze had helemaal gelijk, OEPS... Hopelijk hebben we nog genoeg eten tot zondag, want zelfs de boodschappen waren tot op zaterdag berekend... Maar goed dat we mail kregen, anders hadden we zaterdag de boel opgepakt en zouden we in de trein naar het vliegveld zitten!

Jasper is nu naar Aziaten aan het kijken die de tent opzetten, en hij ligt continu dubbel van het lachen. De tent zit binnenstbuiten, de scheerlijnen worden als een bolletje wol om de haringen gewikkeld en vervolgens diep in de grond geragd met een houtbijl. De gebruiksaanwijzing wordt ondersteboven, achterstevoren doorgenomen, maar ze snappen er niks van!
Wat ook nog vreemd is; ze hebben hier op sommige plekken fietspaden langs de snelweg! Dus dan is de vluchtstrook tegelijkertijd ook een fietspad... Lekker fietsen hier! NOT!

Wij gaan zo even een duik in het KOUDE zwembad nemen, gezellig tussen de eenden, want die zwemmen gezellig mee!

Tot in Nieuw Zeeland, oh ja, er staan nieuwe filmpjes op de site!

Liefs Jasper en Rosanne

Van woestijn tot kust in een paar dagen

Rond eind september zaten we nog in de Outback van Australië en nu, een dikke week later, zitten we alweer aan de zuidkust van New South Wales. En dan te bedenken dat we in de tussentijd door de Alpen van Australië gereden zijn en in temperaturen rond de 4 graden Celsius gekampeerd hebben (oftewel, gekrampeerd...) Op onze kaart (ook te zien op de website) kun je zien hoe zo'n stuk we in een paar dagen afgelegd hebben.
Vanaf Tumut kwamen we in de Snowy Mountains terecht, waar het hoogste dorpje van Australië ligt (op 1488 m) en de hoogste berg, Mt. Kosciuszko, te vinden is. Hier hebben we een prachtige tourist drive gedaan en zijn we in één dag door dicht beboste naaldboomgebieden gereden, hebben we besneeuwde bergtoppen gezien, doemden er donkere regenwolken voor ons op, kwamen we door frisgroene weidevelden met enorme koeien en vogels die de lente in de bol hadden, stond er plots een regenwoud voor onze neus en zagen we geen hand voor ogen door de dichte (witte) mist. Dat was dus zeker een vruchtbaar dagje. Het enige spannende aan die dag was dat Jasper in een Micheal Schumacher humeur was en met behoorlijke snelheden door het bergparcours knalde, terwijl Rosanne met samengenepen billetjes en haar tenen aan de grond genageld naast hem zat... Maar gelukkig heeft Jasper ons veilig naar Bega gereden die dag. Ook fijn dat er na zo'n volle dag een tor van 1 cm onder je auto zit als je wilt gaan slapen, die een geluid produceert alsof Andre Rieu al spelende meedoet aan de paralympics...

Toen we de Snowy Mountains uit waren zijn we naar ons meest zuidelijke puntje gereden, namelijk het kustplaatsje Eden. Hier hebben we op de uitkijk gestaan voor walvissen, maar door het slechte weer hebben we dit keer helaas geen zeereus gespot. Na 2 dagen weggespoeld te zijn op de camping vonden we het wel weer welletjes en hebben we de boel opgepakt. Nu zitten we iets noorderlijker, net boven Batemans Bay, in een prachtig bos waar we gratis mogen kamperen. (Omdat het nu schoolvakantie is hier zijn de campingprijzen belachelijk hoog, zo zouden wij voor een kampeerplek zonder stroom 49,- dollar moeten betalen!! Toedeloedoe, stop 'm lekker op een plek waar de zon niet schijnt!)
Hier hebben we op 100 m afstand van onze tent een prachtig strand en kunnen we genieten van het ruizen van de zee. Hier vermaken wij ons dus nog wel even!

Ze hebben hier trouwens hele brutale vogels, de Raven trekken onze vuilniszakken open en vliegen er vandoor met lege eierdozen aan hun snavel geprikt en toen Jasper op de camping in Eden de Larikeets (hele mooie kleurrijke vogeltjes) wilde voeren en op zijn knieën ging om ze te lokken, kwamen ze niet, maar tien minuten later toen Jasper een broodje chocopasta in zijn handen had wilden ze ineens wel! Kwamen ze met velen tegelijk op je zitten... Eet smakelijk!
Cartoon;

Jasper op zijn knietjes om de vogeltjes te voeren

Wat een moeite, maar de vogeltjes houden niet van cornflakes

Een broodje chocopasta daarintegen.... Zo is alle moeite toch nog ergens goed voor geweest!

Wat ook nog een mooi verhaal was; Op plekken waar fruit gekweekt wordt hebben ze fruitvliegvrije zone's ingevoerd, wat dus inhoudt dat je geen fruit van buitenaf in die zone's mee mag nemen. Wij dachten op een gegeven moment die zone wel uit te zijn, dus kochten bij een kraampje aan de kant van de weg 3kg sinaasappels voor een paar dollar. Na een aantal van die heerlijke fruitbommen opgegeten te hebben keken we eens even op de kaart. Staat daar weer zo'n stomme fruitzone lijn... Wij dus als gekken die sinaasappels veroberen, blijkt juist dat we de zone UIT gaan en we ze dus gewoon mee hadden mogen nemen.. Mooi was dat...

Nog even een paar denkertjes;

Wie weet wat voor geluid een kangoeroe maakt?
Waarom heeft Nieuw Zeeland hoge en spitse bertoppen, terwijl Australië voornamelijk plat en afgesleten is?
Hoe noemen ze hier in Australië de zomertijd?

Goed, weer genoeg verteld voor vandaag, inmiddels zijn we alweer bijna in Sydney. We hebben de auto nog voor 2 weken te huur en daarna gaan we nog een weekje op de camping in Sydney staan om Nieuw Zeeland voor te bereiden.

Liefs Jasper en Rosanne

Oh ja, we hebben ons profiel op de website aangepast. Er staat nu op hoe wij onze reis voorbereid hebben, dus mocht je dat interessant vinden, neem dan eens een kijkje op ons profiel.

ROOD, ROOD en nog eens ROOD

En of het hier rood is in kangoeroeland! Marco Borsato kan er een puntje aan zuigen. We zitten midden in de grootste zandstorm sinds 70 jaar. Het stoft van de outback in New South Wales tot aan Sydney, dat is nogal een eind! Zelfs de Harbour Bridge is in het rood gehuld. We hebben begrepen dat al het zand 2200 km verderop in Nieuw Zeeland terecht komt! Dat is toch ook wat, rijden wij ook eens door de outback, komt de grootste storm sinds tijden opzetten. In eerste instantie dachten wij dat dit normaal was, harde wind, rode wolken aan de hemel en alles bedekt onder een laag rood zand.

Voordat de storm kwam opzetten waren wij op weg naar Bourke om daar op een gratis camping te staan. Dat was dus onze eerste dag in de outback en we zouden voor de camping 3km over een onverharde weg moeten rijden. Normaal niet echt een probleem, maar doordat het wat geregend had was de kleigrond net een ijsbaan en hebben we geluk gehad dat we weer uit zijn gekomen... Toen dus maar een caravan-park opgezocht! Wij vol goede moed ons tentje opgezet op de camping, kwamen er verdacht veel mensen langs om een praatje met ons te maken. Op die manier hoorden we dus dat dit niet echt het dagelijkse weer was en dat velen met ons te doen hadden omdat we in een tentje zouden slapen. 3 gezellige 50-ers hebben ons daarna geholpen de tent te stabiliseren en lachten ons uit om de haringen die we gebruiken voor onze tent. 'No mate, I rec'n ya use our picks t'noight, the one's you have are toothpicks, whaha!!' Na samen met de mannen nog een biertje gedronken te hebben in de rode gloed van het zand zijn we gaan slapen.

We lagen nog geen uur in ons huisje en toen waren we er al behoorlijk zat van. Alles was rood, de tent schudde heen en weer en de wind raasde door de bomen. Niet echt goed voor onze nachtrust dus. We hebben toen de tent in toprecord afgebroken en zijn wederom in de auto gaan slapen. Na een gebroken nacht is Jasper aan het puzzelen gegaan en heeft uitgevonden dat wanneer we de bank platgooien, de stoelen zo ver mogelijk naar voren zetten en de ramen afgedicht worden met onze dunne slaaphoezen, we heerlijk uitgestrekt in ons toyotaatje kunnen vertoeven! Die tent komt voorlopig dus niet meer uit zijn hoesje.

De dag daarna zijn we richting White Cliffs gereden via Wilcannia. Na uren en honderen km over rechte wegen gereden te hebben (we leggen dagelijk zo'n 400 km af) zagen we het in de verte opdoemen... Een BOCHT! Dat was alweer een tijdje geleden! Het landschap is hier prachtig! De australische mannen/ 50-ers die we 2 dagen later in White Cliffs weer tegenkwamen, waren er niet over te spreken, zij verwelkomden ons op de maan, haha! White Cliffs is een Opal-mining (bepaalde steensoort die hier in de grond verspreid zit) dorpje waar 200 mensen wonen (een idiote museumhouder vertelde ons dat het er 100 zijn incl. honden en katten, iedereen gaat weg uit het dorp, hij heeft zichzelf ook ter adoptie opgegeven grapte hij, maar niemand kwam hem ophalen, haha). De mensen leven hier onder de grond, in mijnen omgetoverd tot een woning. De temperaturen stijgen hier in de zomer namelijk tot 50 graden Celcius! Zo blijven ze in de zomer koel en in de winterperiode is het onder de grond juist iets warmer. We hebben 2 huizen gezien en we moeten zeggen dat het er goed uitzag, ondanks alle rode stof van de storm. Ook al hadden ze alles met doeken afgedicht, het zand was niet buiten te houden.

Inmiddels zitten we in Broken Hill, het meest westelijke punt tot waaraan wij gaan. De weg hiernaartoe zagen we zo ontzettend veel dode kangoeroes dat we ze zijn gaan turfen. Schijnbaar beoefenen de kangoeroes de sport 'uitwijken voor de auto/ 4WD/ Roadtrain', maar hier zijn ze nog niet bekwaam in aangezien wij over een afstand van 100 km al op een aantal van 80 doden zaten, hier hield het turfen voor ons op. Het zijn dan ook niet de slimste beesten.. Kijk, een geit gaat van de weg AF als je langskomt of toetert. Een kangoeroe daarintegen gaat óf midden op de weg staan óf hij springt voor de auto langs... Verder hebben we de weg hiernaartoe erg veel ZAND gezien. Het is net of er een dichte mist hangt, maar dan helemaal rood. Zie de fotootjes.

Het is nog steeds lekker aan de storm dus onze witte cruisebak is nu omgetoverd in een rode zandbak! Vanuit hier gaan we via Wentworth, Balranald, Hay, Echuca, Deniliquin, Wagga Wagga, Canberra en dan langs de kust omhoog terug naar Sydney. We hebben ongeveer nog 3 week te gaan, de tijd vliegt voorbij!

Voordat we in de zandstorm belandden hebben we ook nog een en ander meegemaakt. Vanuit de kust zijn we naar het binnenland gereden en hebben daar een aantal mooie natuurparken bezocht. Hieronder wat ervaringen van de kust en de weg richting de natuurparken.

Sta je op de camping aan zee, lekker uitwaaien zou je denken.. En of we uitgewaaid zijn! Jeetje, de tent werd alle kanten opgetrokken en de volgende ochtend werden we dan ook wakker aan de andere kant van de camping. Zelfs naar de wc gaan was een probleem, leg je wegens hygiënische redenen toiletpapier op de wc-bril voor je gaat zitten, waait het er stuk voor stuk weer vanaf... Dan maar weer volgens het Aziatische statoilet principe.... Na al die maanden rondreizen zijn we wel snelle toiletbezoekers geworden! Is het geen statoilet, dan waait het papier wel van de bril of is de geur niet te harden binnen het hokje...

Na de kust zijn we richting Armindale gereden. Kamperen in een weiland is leuk hoor, maar tot op zekere hoogte... Wanneer er duizenden vliegen om je hoofd zoemen en zowat in je oren kruipen is de lol er snel af. Al helemaal te weten dat vliegen voordat ze iets gaan eten eerst wat speeksel overgeven om het voedsel sappig te maken.. Lekker hoor, ben je een broodje kaas aan het eten komt er weer zo'n misselijke vlieg op landen... Bah... Nee hoor, doe maar een kampeerplaats zonder vliegen. De beboste gebieden, zoals Dorrigo NP en Warrumbungle NP, waren dan ook prettiger en daar hadden we zelfs kangoeroes en emu's in onze 'achtertuin' lopen!! Het is hier PRACHTIG!

Ook hebben we bij een aantal voordeelwinkels rondgeshopt om wat praktische spullen aan te schaffen. Zo hebben we nu een solar-campingdouche, een auto-oplader voor al onze elektrische apparatuur en een relaxte RODE stoel aangeschaft (veel roder kan die niet worden was ons motto ;-) ). We zijn erg benieuwd welk deel van deze spullen straks nog in onze backpacks past en wat er aan de buitenkant aanvast gebonden moet worden.... ;-S Hopelijk hoeven we niet als twee kerstbomen door de douane tijdens onze vlucht naar Nieuw-Zeeland.

Tot zover onze reisverhalen, jullie horen van ons als we weer een en ander beleefd hebben.

Liefs Jasper en Rosanne