Dag allemaal, het lijkt voor ons alweer een hele tijd geleden dat we een verhaal geschreven hebben, de afgelopen 10 dagen waren namelijk vol avontuur en mooie belevenissen.
Vorige keer zaten we nog in Argentinie, waar we vanuit ons heerlijke hostel met zwembad een dagtour naar Humahuaca geboekt hebben, een dorpje waar nog veel indianen wonen.
Natuurlijk was de helft weer niet goed geregeld en zaten we met een Spaanse gids opgescheept die geen woord Engels sprak. Maargoed, ons Spaans wordt gelukkig steeds beter, dus we konden er wel wat van maken en soms wordt de tour alleen maar mooier als je zelf een verklaring of uitleg verzint, hihi!

We hebben bergen gezien in 7 verschillende kleuren en liepen rond op kleurrijke marktjes. Al met al dus een leuke dag. Oh en niet te vergeten; we hebben lama gegeten! En het was heerlijk! De nacht in Humahuaca was alleen minder succesvol, omdat de kerk op zondag al rond 4 uur de klokken begon te luiden, en dat om het half uur, dus echt slapen zat er niet meer in. Rond 6 uur hoorden we prachtig gezang, wat alles toch nog een beetje goed maakte. Lekker vroeg opgestaan dus om een bus naar de Boliviaanse grens te pakken.
Bij de grens zag je meteen het verschil tussen het goed georganiseerde Argentinie en het chaotische Bolivia. De mensen die Argentinie binnen gingen konden redelijk snel doorlopen, terwijl wij anderhalf uur in de brandende zon moesten wachten. Maargoed, het regende in ieder geval niet, dus na anderhalf uur stonden we droog en wel op een zandweg aan de Boliviaanse kant van de grens!

Met een aarbeving op wielen gingen we richting Tupiza waar we 3 uur paardgereden hebben! En zelfs Jasper vond het na een uur leuk! Het landschap hier is wonderbaarlijk, alle verschillende kleuren op de bergen en de horizon rijkt tot zover je kijken kan, condors die uit de bosjes komen vliegen, in een woord WOW! Alle sporen van de Inca's die hier vroeger geleefd hebben zijn ook bijzonder. Die mensen waren eigenlijk al behoorlijk ver ontwikkeld tot de Spanjaarden kwamen en hun eigen levensstijl afdwongen.

Vanuit Tupiza hebben we een 4-daagse tour geboekt naar Salar de Uyuni, dat is een oud zoutmeer, waar nu dus nauwelijks nog water in ligt.
We waren op pad met 2 jeeps, 2 geweldige Boliviaanse gidsen, een topkok, 6 geweldige mensen en een Argentijns spook van 46 jaar. We hadden dus een hele leuke groep, alleen zat er een Argentijnse vrouw bij ons in de jeep die een beetje vreemd was. We sliepen 's nachts op slaapzalen en zij was erg onrustig en irritant. Haar telefoonalarm ging elke nacht af en 's ochtends spuitte ze een gehele bus deodorant onder haar oksels, oftewel door de slaapzaal, waardoor er nog minder zuurstof beschikbaar was. (Doordat we zo hoog zaten is de lucht ijler en gaat ademen moeilijker). De gisden gaven ons cocabladeren tegen hoogteziekte, behoorlijk ranzig om bladeren in je wang verzameld te hebben, maar het hielp wel een beetje. De chauffeur zelf zat erbij als een hamster en bleef maar bladeren verzamelen, behoorlijke rek dus in die wangzak van hem!

We zijn langs prachige meren gereden met verschillende kleuren, hebben gebadderd in een vulkanische hotpool, waren op hoogtes rond de 5000 meter, zagen flamingo's een gordeldier en een struisvogel, hebben oude Incasteden die bewoond werden door chinchilla's bewonderd (een soort snordragend konijn met een langere staart) en uiteindelijk kwamen we op een zoutvlakte van 2000 vierkante meter. Onbeschrijflijk wit en mooi. Middenin zat een eiland, wat bestond uit dood koraal en hele oude cactussen (1203 jaar oud was de grootste, ze groeien 1 cm per jaar).
De ochtend voor we de vlakte opgingen, stonden we om 4 uur op, zodat we de zonsopgang konden zien. Echt tof, want we waren de eersten op de vlakte en onze gidsen (die trouwens broers waren) deden hun lichten uit, zodat we in totale duisternis met 140 km per uur over de vlakte scheurden! Er is gewoon niks wat je kan raken, dus al zou je met je ogen dicht rijden voor 10 minuten, dan ging het nog goed. De broers haalden taferelen met elkaar uit waardoor de dames hun stembanden regelmatig uit het lijf gilden. Zo kwam de een heel strak op de ander afrijden en leek het allemaal maar net goed te gaan. En de gidsen maar lachen, haha! Op de zoutvlakte hebben we toffe en maffe foto's gemaakt, door de ruimte is het makkelijk gezichtsbedrog te fotograferen, dus onze lol kon niet op!

Gisternacht hebben we 12 uur in een aardbeving op wielen gezeten (veel zandwegen hier met gaten en hobbels) en nu zitten we in de hoofdstad van Bolivia, La Paz. Deze stad ligt op 3660 m boven zeelevel. We doen dus rustig aan, want binnen 5 seconden druk doen ben je al buiten adem. De stad ligt echt in de bergen, dus in de avond hebben we een prachtig uitzicht van miljoenen lichtjes tegen de bergen omhoog.
Morgen gaan we naar lake Titicaca, om vervolgens de dag erna Peru in te gaan.

Tot in Peru dus maar weer!

Hasta la vista!

Jasper en Rosanne