Vanuit Sanur zijn we op weg gegaan naar Gili Air, een prachtig eilandje aan de noord-west kust van Lombok. Er is hier soms elektriciteit en de enigste vervoersmiddelen die ze gebruiken zijn, voet, paard en wagen, fiets en boot. Het heeft ons in totaal anderhalve dag reizen gekost om er te komen. Eerst met de bus toen de veerboot vervolgens weer een andere bus en in de avond kwamen we aan in Senggigi. Hier hebben we 1 nacht moesten slapen en vervolgens weer verder met de bus en de boot naar de plek van bestemming.

Op de veerboot heeft Rosanne heel wat Guesthouses e.d. gebeld om een slaapplek te vinden en na heel veel 'Fully Booked' gehoord te hebben kreeg ze een vrouw aan de lijn die nog wel een 'extra-extra' kamertje vrij had.

Aan de ene kant hadden we geluk en aan de andere kant pech. Andere jongens die met ons meereisden hadden namelijk nog niets en kwamen vervolgens terecht in een duur hotel wat een dorp verderop stond. Onze slaapplek was 10x zo goedkoop, maar we sliepen dan ook tussen de ratten met ons tweeën in een 1-persoons bed. Om in onze kamer te komen moesten we door een andere kamer met slapende mensen en dan achter een gordijntje, dat een deur moest voorstellen, 'sliepen' wij. Maargoed, daar hebben we dus ook weer van geleerd; neem nooit de 'extra-extra' kamer...

Toen we die ochtend op ons eiland aankwamen moesten we daar wederom op zoek naar een slaapplek. Toen we een man met een scheef gebit op een roze kinderfiets aan zagen komen, hadden we nooit gedacht dat we bij hem in zijn huis zouden gaan verblijven... De homestay zag er goed uit, we hadden 2 bedden, één 2-persoons bed en één bed met een Barbie dekbedovertrek. Rosanne eigende zich natuurlijk direct het Barbiebed toe. Maargoed, toen Jasper erachter kwam dat het matras van het Barbiebed 7x keer zo lekker was als die van het 2-persoonsbed, hadden we weer iets om over te bekvechten. De discussie over het Barbiebed was dan ook 1 van onze dagelijkse bezigheden. Het mooiste argument van Jasper was toch wel dat hij ook recht had om in het BB te slapen, omdat hij vroeger ook wel eens met Barbies gespeeld heeft, hahaha! Uiteindelijk hebben we 5 nachten met ons beiden in het BB geslapen...

Dan de badkamer in de homestay; deze bestond uit een statoilet en een bak met water plus emmertje om je mee te wassen. Ze hadden ook wel een douche (lees; een pvc-buis die 10 cm uit de muur stak) maar deze werkte op de een of andere manier via een lichtknopje... Aangezien de stroom het niet altijd deed, was dit ook niet echt een succes. Jasper heeft de hele week bananenshakes en bananenpannekoeken besteld, aangezien hij een hekel heeft aan statoiletten...

De verdere bezigheden op het eiland bestonden uit lezen, boeken ruilen, biertjes drinken met 3 andere NL's, relaxen, snorkelen, naar het deuntje van de ijscoman luisteren (de ijsjesman op dit eiland had iig weer eens een ander deuntje dan in de rest van Azië, bij de man op Gili Air kwamen kerstliedjes uit zijn speakers. Heel apart als je op het strand ligt en je hoort Rudolph the rednose rendeer voorbij komen...). Wat we ook een erg leuke bezigheid vonden op Gili was: fop de haan. We hebben vanuit meerdere plekken het kraaien van een haan opgenomen op de telefoon en het is grappig om te zien hoe de andere hanen daarop reageren. We lieten een Chinese haan aan de Gili Air haan horen, maar daar reageerde hij niet op, waarschijnlijk verstond hij het niet... Maar de haan uit Bali verstond hij wel en hierdoor rende het arme beest van de ene kant van het strand naar de andere kant. Hij kraaide zijn longen uit zijn lijf en aan het eind was het beest gewoon schor en rende het weg, wat een lol, niet?

De laatste dag liepen we terug naar ons huis, Jasper kokosnoten zoeken (hij heeft iemand gezien die figuurtjes maakt uit de schil en hij wilde dit ook proberen te doen met zijn zwitserse zakmes) en Rose lekker aan het dromen. Plotseling zag Rosanne een hele mooie vlinder zo een spinnedraad invliegen. Natuurlijk probeerde ze het beestje te redden, maar ze kon er maar moeilijk bij. Ze riep Jasper om hulp en die kwam er snel aangerend, gooide zijn kokosschillen op de grond en schoot het vlindertje te hulp. De draad kreeg hij niet door en de vlinder probeerde weer weg te vliegen. Rosanne moest vervolgens weer over een hekje heenbuigen, met een snorkel het spinnedraad proberen te pakken en zo konden we het nog eens proberen. Jasper begon te praten en zei: 'Eh.. Rose, heb je die spin wel gezien?' Nou nee dus, ze stond bijna oog in oog met het enorme beest met zijn enge lange zwarte poten en zijn blauwe achterlijf zo groot als een doppinda! Voor Jasper het doorhad hing Rose aan zijn arm met tranen in haar ogen en een volle broek! Wat een vreselijk beest. Toen we goed keken zagen we dat er nog twee van die monsters in de buurt zaten, bah!

Nu zitten we weer in Senggigi, uitgeput van een 2-daagse trekking op vulkaan Rinjani. We zijn op een hoogte van 2641 meter geweest en vanuit hier konden we de op dit moment actieve vulkaan bewonderen. Op de riem van de berg hebben we geslapen in een tentje en 's nachts hoorden we de vulkaan brommen, prachtig! Er waren ontelbaar veel sterren te zien en we konden zelfs het lava zien gloeien in de nacht, heel bijzonder. Er stond daar behoorlijk veel wind en aan de overkant zagen we een bosbrand laaien. Onze tent ging door de wind ook goed tekeer trouwens... De volgende ochtend waren we rond een uurtje of 7 weer op de been en begonnen we aan de terugweg. Aan het eind wist Rosanne niet meer hoe ze lopen moest, aangezien we er in 2 dagen zo'n 18 km klimmen en dalen op hebben zitten.

Maargoed, nu zitten we lekker in een hotel om onszelf op te lappen en morgen gaan we eens even wat dingen uitzoeken voor Australië.

Tot horens!!

Heel veel liefs,

Jasper en Rosanne