“Tussen twee bergen bromden de beren”
We hebben na veel geregel en ontzettend veel mazzel mount Kinabalu kunnen beklimmen. Ieder reisbureautje gaf ons rood licht, alles was volgeboekt tot het einde van de maand... We zagen het eerst somber in, maar na wat lezen in onze reisgidsen stond er nog één iniminie kansje open... Diezelfde dag nog zijn we naar het hoofdkwartier van het park gereisd, met de hoop dat er minimaal 3 mensen geannuleerd hadden. Eerst bleek dit niet zo te zijn, maar toch moesten we nog even blijven zitten. Na was telefoontjes, gebrabbel in het Maleis en het nodige computerwerk kwam Ko de boswachter met het goede nieuws dat we alsnog de berg op konden!
De eerste dag hebben we prachtig weer gehad en Jasper heeft tijdens het wandelen zelfs nog een goede cover bedacht op het nummer If I were a boy, van Beyonce; 'If I were a bird, I fly to the top,
I'll just be there in one minute, no sweating and no pain in my legs....'
Na veel zweten, puffen, struikelen, vallen en weer opstaan hadden we na een 6 km klim onze hut bereikt. Waar we een korte nacht zouden doorbrengen. De omgeving was hier prachtig, veel zon, redelijk
ver zicht en voorbijvliegende wolken. We hebben hier onder het genot van een kopje thee de laatste zonnestraaltjes kunnen oppikken.
De volgende ochtend moesten we al vroeg opstaan om de laatste 2,5 km naar de top af te leggen. Na 2 broeken, 3 shirts, sokken aan onze handen, sjaals en handdoeken om onze hoofden en een vest aangetrokken te hebben waren we om 3 uur 's nachts klaar voor de klim!
Het eerste half uur verliep prima, tot Rose niet meer verder kon. Ze was misselijk en erg duizelig, ook riep ze naar de jongens dat het helemaal zwart voor haar ogen werd ( haar zaklamp bleek gewoon uit te staan, haha! Oeps..) Maargoed, na een minuut stilzitten ging het niet beter, dus moest ze helaas weer terug naar de hut. Waarschijnlijk hoogteziekte, wat vreemd is, aangezien mt. Kenya van 5000m geen probleem was... Balen.
Achteraf was het maar goed dat Rose niet meegegaan is naar de top, want de jongens kwamen doorweekt terug met een donderwolkje boven hun hoofd. De klim naar de top was een hel, op de top zelf was geen hol te zien door de dichte mist en op de terugweg moesten de mannen watervallen trotseren om weer naar de hut terug te komen. Wat een avontuur en zulke extreme weersomstandigheden hadden de kerels nog niet eerder meegemaakt (Ja echt waar, zelfs Nederland is nog beter op een stormachtige dag!) Maargoed, na een stevig ontbijt, het verdelen van Rose haar droge kleren (vooral aan Jasper, want Ruben in Rose haar spul paste nèt niet
Het Orang Oetan centrum in Sepilok viel helaas ook een beetje tegen aangezien het park op het plattegrondje enorm leek te zijn, maar ik werkelijkheid bleek het een houten brug van een kilometer lengte te zijn.
Tijdens voedertijd moesten we stil zijn om een kans te hebben de dieren te zien. Nou waren er weer van die irritante locals die hun kleine kinderen piepschoentjes aan hadden gedaan. Leuk hoor, maar niet echt handig wanneer je Orang Oetans wil spotten... Maargoed, gelukkig kwamen er toch twee apen opdagen en hebben we erg gelachen om hun gedrag.
Vervolgens zijn we 300 kilometers verder gereisd om in Tawau te komen, waar we over de grens gaan naar Indonesië. De mensen zijn hier stom en het stinkt hier naar vis. Nou lazen we ook nog dat we hier 2 nachten moeten blijven aangezien we van tevoren een visum moeten regelen voor Indonesië... Beetje balen, maarja, morgen gaan we met de boot naar Indonesië en daar gaan we heerlijk op een eiland (Pulau Darakan) snorkelen, duiken, relaxen, met Mantaroggen zwemmen en tussen de schilpadden zwemmen.
De verhalen horen jullie weer!
Voor de laatste keer vanuit Maleisië;
Liefs Jasper, Ruben en Rosanne
Reacties
Reacties
Ik zeg, weer een hele prestatie! Goed gedaan mannen!
Toch fijn dat je de familie weer even hebt gezien;-)
Hier alles goed, eindelijk weer zon, maar dat is volgens mij maar voor 1 dag.
liefs
Wat een avontuur weer! Jammer Rose dat je niet door kon gaan, maar ach...zo te horen heb je niks gemist (op een chagrijnige bui na :-) haha) Ook erg leuke foto's weer...Nu lekker gaan genieten van Indonesië...
Liefs ons
Het ene verhaal na het andere ik sta versteld:D
Jullie zijn wel actief bezig zeg!;) Krijg je goeie conditie van:P
En vind ruben het er nog een beetje leuk? Vast wel;)
Weten jullie dat ik binnenkort op mezelf ga:) Ik heb tijdje terug wat aangeboden gekregen, Vlak bij waar linda een paar jaar terug woonde, in de stad. Ik d8 dit laat ik even, anders horen jullie dat pas over een jaar;)
Nou heel veel plezier daar weer he, en ik ben weer benieuwd naar het volgende verhaal:)
Groetjes Suzanne
Heftig, wat een outdoor activity. Fijn dat jullie het gehaald hebben, mannen! Kwam jullie klimwand ervaring mooi van pas zeker. Veel plezier bij het verdiende relaxen en we zijn benieuwd naar jullie verhalen uit Indonesië. xxx
Tjonge, om 3 uur snachts eruit voor een berg! Jammer dat die berg dat zelf dan niet doorheeft, hoe belangrijk hij is haha ;)
Maar goed, dit hebben jullie ook mooi gehad!
Ik ben benieuwd naar jullie snorkelverhalen!
Heey Rosanne!
Wat leuk, een smsje van jou! Maar ik werd er om 6:00u wakker van omdat ik een smsje kreeg, haha! (tijdsverschil). Ik weet niet hoe laat het nu bij jullie is, dus ik stuur maar even een berichtje op jullie site. Waar overigens hele leuke verhalen op staan, ik ben al jaloers ;-)!
De praktijk ziet er idd mooi uit! Het was vandaag mijn laatste dagje werken, ik heb binnenkort vakantie.
Je zult de wachtruimte niet meer herkennen, mooi gewinkeld met Berlinda, het resultaat is er!
Van 1 dag zat ik ook op anderhalve a 2 dagen, er komen al wat meer klanten..
Maar nu zijn er aardig wat controles geweest en is het idd rustiger (vakantietijd!)
Ik wens jou / jullie nog heeeeel veel plezier op de wereldreis, wat zullen jullie veel meemaken zeg! Geniet ervan!
Groetjes,
Christien
Wat weer een verhaal, beetje een berg beklimmen, 6 Km klimmen nog wel. Ik was al dood na een beklimming van 3 Km. Echt enorm veel respect voor jullie presatatie.
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}