Na bijna onze vlucht gemist te hebben, door enigzins getreuzel op de camping en vertraging van de treinen, zijn we dan toch op het nippertje in dit sprookjesachtige land aangekomen. Inmiddels hebben we er alweer een week opzitten en zijn we het noorderlijkste gedeelte van Nieuw Zeeland doorgereisd met onze brakke Nissan Wingroad. Op onze route hebben we prachtige kustlijnen, een 90 mile beach, veel koeien en schapen, super grote bomen en dichtbegroeide bossen gezien. Alleen de kaboutertjes missen nog (over een maandje hebben we een eigen kaboutertje, Jassie's baard is dan wel lang genoeg waarschijnlijk, rood mutsje breien en klaar is kees, haha). We zijn ook op het bovenste puntje van dit land geweest, waar de Maori (de Indianen van NZ) geloven dat de doden daar via een trap de geestenwereld binnengaan. Wel mooi om te zien dat volgens de legende die trap zich bevindt onder een boompje die zich daar op de rotsen onder bizarre weersomstandigeheden staande houdt. Ook kan je in de zee grote waterkolken zien, dit komt doordat de Tasman Sea en de South Pacific Ocean daar samenkomen.

Die grote bomen waar ik het net over had zijn echt immens en wij hebben er een tijd bij staan kijken in de hoop dat hij wakker zou worden (net als die bomen in Lord of the Rings), maar dit gebeurde natuurlijk niet. We hebben de grootste Kauri boom op NZ mogen bewonderen en zo'n unit hebben we nog nooit gezien, prachtig!

We zouden naar de Healing Hot Springs gaan, dit zijn kleine natuurbadjes, die opgewarmd worden door vulkaniteit. Ze bubbelen zelfs! Alleen jammer dat de geur niet te harden was daar, een soort van rotte eierlucht, dit komt door de zwavel. Aangezien ze alleen koude douches hadden voor na het badderen, hebben we besloten deze verassing/ vergassing te bewaren voor een andere keer.

In het Auckland Museum hebben we een 'vulkaanuitbarsting' mee mogen maken! Dit was heel gaaf! We zaten gewoon in een woonkamer met een groot raam (een televisiescherm die uitkeek op de zee). Op de t.v. was een nieuwsbericht te zien over rare wolken die in de haven zichbaar waren. Deze werden ook op het 'raam' zichtbaar. De kamer begon te trillen, de stroom viel zo nu en dan uit en we hoorden gerommel in de verte. Ineens kregen we een dikke schok en zagen we een vulkaan uit de zee omhoog komen. De rook/ zwavelwolk met as kwam in grote snelheid op ons raam af en toen kwam de grote genadeklap, trilde de hele kamer en hoorden we het glas breken. Donker..... Dat was het. Heel tof dat ze dat nagebootst hebben daar. De rest van het museum was lekker ruim opgezet en voor het eerst vonden we het leuk om in een museum te zijn.

Verder geen bijzonderheden, 's avonds kruipen wij al vroeg onder de wol, want het is hier erg koud 's nachts. Rose oefent dan nog haar Spaanse lessen (voor straks in Zuid Amerika) en we kijken regelmatig een fimpje. Morgen gaan we naar de gloeiwormgrot in Waitomo.

Groeten vanuit het sprookjesbos, oogjes dicht, snaveltjes toe!

Liefs Jasper en Rosanne